..... بیم باز نیامدن نگاه تو در خوابم  ......

در فراسوی نگاه تبدارم

هنوز بارقه های سپید امید را به همراه دارم

و هنوز هم بی قرار و بی تابم

از اینکه ترانه های نگفته به همراه دارم

از اینکه هنوز در خیال و رویایم

نقش مبهمی از ستاره ها به یاد دارم

باورم کن که هر شب در خوابم

چه کابوس عنیف و سرکشی دارم

بیم باز نیامدن نگاه تو در خوابم.....

بیم مردن لحظه ها در احساسم

و سپس دفن اطلسی ها به گلدانم

باورم کن مرا که هنوز بی تابم

مرا که از تولد اقاقی آگاهم

مرا که به بی سر و سامانی باد را می مانم

مرا که به دلخوشی یاد را می مانم

تا بعد ......