و تو رفتي تنها......
آخر قصه ي ما اينجا بود.....
خداحافظ همان کلامي بود....
که تو در پشت خنده ها کشتي
( و در آن لحظه هيچ حرفي نيست )
نازنينم خداحافظ.....
پشت سر هيچ نگاهي به هرچه مانده مکن......
شب و روز من با تنهايي....
مثل يک برگ زير پاي بي تفاوتي است.....
تو برو......
ماندن من مرگ من است ...
نازنينم خداحافظ........
تو خودت شاخه اي از فاصله را هديه ام آوردي......
تو خودت خواستي که دور از هم شعله خاطره ها را به دست باد دهيم.................
و من ميان بهت و غرور.............
حرف آخر را زدم ...
نازنينم خدافظ.........