سلام بر محمد رضاي عزيز...

زيبا بود دوست من.

من هم به روزم....

راستي محمد رضا !‏ ما جزو ستاره ها نيستيم ؟!!!!

دير زمانيست که چشمي امتداد نگاهم رو طي نکرده

سالهاست سرم شانه هاي مردانه اي را لمس نکرده .. و دستهاي نوازشگري موهايم را ..

سينه کسي تکيه گاه هق هق هاي شبانه ام نبوده . ظلمتم را سوسوي شمعي شاعرانه روشن نکرده

بستر خيالم عريان از سايه ي تنومند معشوقه اي .. و دستانم به بدرقه نوازش هاي هيچ دستي نرفته

حتي تنهائيم را کسي قسمت نکرده در لحظه هاي حبابي هوس

شکوه بر لب نبردم . بغض را در گلو شکستم .. حسرت را بلعيدم

و تنهائي را به خلوت شبانه ام بردم

که مغرورانه بگويم من عاري از هر هواي و هوسي هستم

اما ..من هم يک زنم .. زني از جنس بلورين احساس .

از ديار شهريار ها تا شبهاي هزار و يک شب قصه ها سفر کردم .

تا جلوه عاشقانه اي از بانوئي شرقي را به تصوير کشانم

چه مجنون هائي را که راهي برهوت هاي بي آب و علف "و فرهاد ها را تيشه بر دست در سوگ بيستون

نمودم که سلطنت شهرزادي خويش را ثبت در دفاتر زن بودنم کنم

اما هنوز تنهاترينم .. هنوز عاشقترين بانوي بي معشوقه اين ديارم

هنوز م گيسوانم در سر انگشت باد به رهائي کشيده ميشود . نه انگشت هاي تو .

بعد از بعد چه مي آيد ؟

سلام...جالب بود.تبريك ميگم بهت بخاطر مطالبي كه انتخاب ميكني.

منم به روزم و منتظر

سلام محمد جان

هستي بخش به روز شده منتظرت هستم

ميلاد ما

قرار بود روز شكفتن باشد

اما همه چيز عوض شد

رگبار زد

و آغاز ما شد

مرگ گل....

.

.

ته مانده هاي يك مرد

به ظهر شد!!

بسر افکنده مرا سايه اي از تنهائي..

چتر نيلوفر اين باغچه بودائي...

بين تنهائي و من ..راز بزرگي ست بزرگ ..

هم از آنگونه که دربين.. تو زيبائي ...

بارَش از غيرو خودي ...هر چه سبکتر؛ خوشتر

تا به ساحل برسد رهسپُر ِ در يائي..

آفتابا توو آن کهنه درنگت در روز ...

من شهابم... من و اين شيوه ي شب پيمائي...

بو سه اي داد ي و تا بوسه ي ديگر مستم ..

کس شرابي نچشيداست بدين گيرائي ..

((تا تو برگردي و از نو غزلي بنويسم ..))

مي گذارم که قلم پر شود از شيدائي ...

نام من عشق است .. خسته ام .. زخمي ام . سراپا زخم ..

با شما طي کرده ام راه درازي را .. راه شش ساله اي از دفاتر حافظ تا غزل هاي شما

راهي سي ساله با فردوسي .

راهي جاودانه با ليلاها و مجنون هايش..

اين زمانم گرچه ابر تيره پوشيده است ..اما .. اما .. من همان خورشيدم . ميشناسيد مرا ؟

پاي رهوارش شکسته سنگلاخ دهر ..

اينک اين افتاده از پاي را ميشناسيد

من عشقم .. اينچنين بيگانه از من روي مگردانيد ..

در مبنديدم به حاشا . ميشناسيدم ..

عشق قيس و حسن ليلي ..

در کفه فرهاد تيغه من نهادم

من بريدم بيستون را .. مسخ کرده گر چه چهره ام را اين ايام..

با همين ديدار باز هم ميشناسيدم

من همانم آشناي سالهاي دور .. مي شناسيديم

زيبا بود آقا محمد

گنگ و دلچسب

ممنون

سلام محمد جان

خيلي مطلب زيبايي بود

مخصوصا اون قسمتش كه نون داغ داشت

آخه من تازه از كلاس اومدم خيلي هم گشنمه

هوس نون داغ كردم يهو

ممنونم خبرم كردي كه به روزي

موفق باشي و شادهميشه

آغازكن مرا پي تكرار لحظه ها با چرخش مداوم و غمبار لحظه ها درسينه ام بكار تپش هاي بيقرار تا گل کند دوباره به ديدار لحظه ها با من مگو ز رفتن فرد ا كه مي رسد ناگه زراه ديو سيه كارلحظه ها اينجا كنارساعت ديواري بزرگ بي تو شده ست صحنه پيكار لحظه ها جزانتظارهيچ بلد نيستم عزيز تا لحظه ي گذشتن نا چار لحظه ها هرگزگمان مبركه پس از توكسي دگر جاري شود به چشمه پندار لحظه ها هر رنگ شسته مي شود و رنگ مهرتو عمري نشسته بر در وديوار لحظه ها جانا! مرا ببخش كه تكرارمي شوم همپاي خسته گي پي اصرار لحظه ها دربستر وصال تو غم خواب ميشود مجروح انتظارم و بيمار لحظه ها .....سلام محمد رضا جان ..خوبي عزيز..... به روزم و منتظر حضور گرم و با صفاي تو مهربون ... در پناه حق..... دوستدار شما محمود